Aming sariling hardin: Ang pananabik na ito ay sumama sa amin bilang mga tao mula nang kami ay tumira. Iniaalay namin ang artikulong ito sa kapana-panabik na kuwento kung paano lumitaw ang aming mga hardin para sa libangan at dekorasyon mula sa puro functional na paghahalaman.
Paano nabuo ang kasaysayan ng hardin?
Ang kasaysayan ng hardin ay mula sa mahigpit na geometriko na mga hardin ng mga sinaunang sibilisasyon hanggang sa kahanga-hangang Persian garden paradises hanggang sa mga unang allotment na hardin noong ika-19 na siglo, na nagbigay-daan sa parehong relaxation at self-sufficiency.
Ang mga sinaunang sibilisasyon
Mahigpit na inayos ayon sa geometriko at nilagyan ng mga bakod o bato, ang mga sinaunang Egyptian ay hinamon ang mahalagang lupain mula sa kalikasan. Pangunahing itinanim sa mga hardin na ito ang mga puno ng prutas at baging. Sa Greece, ang mga kapirasong lupa na nabakuran din ay mas maliit. Ang repertoire ng mga nilinang halaman ay mas magkakaibang: bilang karagdagan sa mga mansanas, igos, alak at olibo, ang mga gulay ay lumago din. Ang mga kakahuyan ng mga puno ay madalas na matatagpuan malapit sa isang banal na bukal, na nagsilbing unang mga hardin ng kasiyahan para sa pagpapahinga.
Ang mga hardin sa sinaunang Roma ay pinagsama ang mga elemento ng palamuti at nutrisyon. Sa iba pang mga bagay, ang mga halamang gamot ay nilinang sa kanila para sa personal na paggamit. Ang mga hardin ng Romano na may malalagong halaman ay nakinabang sa maaasahang suplay ng tubig na walang kapantay noong panahong iyon.
Ang maalamat na Persian garden
Ang Persian na hari at heneral na si Cyrus II the Great ay may hardin na paraiso na itinayo sa bawat isa sa kanyang maraming palasyo bilang pribadong lugar ng kapayapaan, ngunit bilang simbolo rin ng kanyang kapangyarihan. Ang paglalaro ng liwanag at anino na may kaugnayan sa tubig, makulay na dagat ng mga bulaklak, maingat na idinisenyong mga bakod at mga puno ng palma ay naging perpekto sa kanila.
The Garden under Charlemagne
Nang i-set up ni Charlemagne ang “Capitulare de villis,” ibinalik niya sa harapan ang paggamit sa agrikultura ng mga hardin. Bilang resulta, ang mga dating hindi kilalang uri ng prutas at gulay ay nilinang sa mga hardin ng monasteryo sa medieval. Ang masinsinang pag-aaral ng mga halamang panggamot at mabangong halamang-gamot na itinatanim din dito ay gumagawa ngmga manggagamot gaya ng monasteryo Hildegard von Bingen, na ang mga natuklasan ay may bisa pa rin hanggang ngayon.
Pamamasyal sa Renaissance at Baroque Garden
Sa ika-15 siglo ang hardin ay naging pasukan sa bahay, na sa pamamagitan ng
- Hagdanan,
- Path axes
- flowering borders
iniimbitahan kang mamasyal. Ang pinag-isipang paraan ng pamumuhunan na ito ay patuloy na tumaas sa panahon ng Baroque. Ang isang sikat na halimbawa ay ang mga hardin ng Versailles, na sa kanilang laki at kagandahan ay kumakatawan sa isang simbolo ng kapangyarihan at kayamanan ng absolutist na pinuno.
Nais palayain ng mga tagasunod ng Enlightenment ang hardin mula sa mahigpit na regulasyon ng mga tao. Ang English-style na mga pasilidad ay nailalarawan sa pamamagitan ng mga elevation, libreng lumalagong mga puno at maluluwag na damuhan na tinatawid ng mga daluyan ng tubig.
The Modern Times
Noong ika-19 na siglo, ang mga hardin ay naging isang pangkalahatang konsepto na isinama hindi lamang ang ekolohikal kundi pati na rin ang mga aspeto ng agrikultura at kagubatan. Ang mga unang allotment na hardin ay itinatayo sa Leipzig, na nagpapahintulot sa mga mamamayan na makatakas mula sa masikip na mga apartment. Kasabay nito, ang mga maliliit na plot ay nagsisilbi para sa sariling kakayahan na may sariwang prutas at gulay.
Tip
Ang Germany ay ang bansa ng allotment gardeners. Halos 950,000 hobby gardeners ang naglalaan ng kanilang sarili sa pagtatanim ng prutas at gulay sa kanilang inuupahang lupa. Ito ay isang bukas na espasyo na may mataas na biological na halaga at nagbibigay ng tahanan para sa maraming uri ng hayop. Ang mga dumi at pollutant mula sa mga lungsod ay sinasala sa pamamagitan ng mga dahon at halaman na umuunlad dito.
